नेपाली सिनेमाका कालजयी गीतहरू 'के सोचेँ मैले, के भयो अहिले' देखि 'मायाप्रितीको चोखो कथा' र रेडियोका 'भूल हो तेरो भागी हिँड्नु जीवनदेखि डराएर', 'बिर्सूँभन्दा सम्झना पो बल्झेजस्तो छ' वा 'पत्थरको मुटु बोकेर मान्छे तिमी बनी नदेऊ' - गायक किरण प्रधानलाई सम्झने हो भने अनेकानेक सुमधुर गीत छन्।
तर, लामो समयदेखि आफैं हराएर बसिरहेका यी गायक अहिले के गर्दै छन्?
एकदिन अचानक भेट हुँदा उनै किरणले आफ्नो व्यस्तताबारे रोचक जानकारी दिए।
'हामी कलाकारहरू गीत बजुञ्जेल चिनिने र थामिनेबित्तिकै हराउने प्रवृत्तिविरुद्ध काम गर्दैछु,' उनले भने, 'आजसम्मका नेपाली गायक-गायिकाको संग्रहालय बनाउन म आफैंले उनीहरूका मूर्ति तयार पार्दैछु।'
त्यो भेटमै प्रधानले दर्जनभन्दा बढी गायक-गायिकाका मूर्ति आफूले बनाइसकेको जानकारी दिए।
मैले ती मूर्ति हेर्ने इच्छा राखेपछि उनले घर बोलाए।
बालाजु चोकबाट थोरै उत्तर लागेपछि चक्रपथमै एउटा फराकिलो स्कुल देखिन्छ, 'होली गार्डेन बोर्डिङ हाइस्कुल'।
अगाडि स्कुलका साना भवन छन्। भित्र पसेपछि केही अग्ला। तीमध्ये एउटाको माथिल्लो तलामा प्रधान परिवारको बसाइ छ।
'बुबाले २०३३ सालमा यो स्कुल स्थापना गर्नुभएको थियो,' उनले भने, '०४७ मा बुबा बित्नुभएपछि यसलाई मैले नै चलाइरहेको छु।'
