त्यो हरिया डाँडाहरूको माझमा रहेको मेरो गाउँ, जहाँ हरेक बिहान चिसो बतासले नयाँ ऊर्जा भर्ने गर्थ्यो। जहाँ खोल्सामा दौडेर विद्यालय पुग्ने उत्साह थियो। जहाँ खेतबारीमा बाल्यकाल बित्यो, चौतारीमा बसेर संसारका अनगिन्ती कथाहरू सुन्न पाइन्थ्यो। गाउँमा कसैले भौतिक सुख खोज्दैन, यहाँको सम्पत्ति प्रेम, अपनत्व, र सामूहिक भावनामा छ। साँझ परेपछि आगनमा हजुरबुबाका अनुभवी कथाहरू सुन्ने, आमाको माया मिसिएको खानाको स्वाद लिने, र बाँसुरीको मधुर धुनमा मन हराउने। यी नै थिए मेरा सबैभन्दा मूल्यवान सम्पत्ति।
त्यही गाउँले मलाई सिकायो- ‘सपना देख्न डराउनु हुँदैन।’ ‘संघर्ष गर्न छोड्नु हुँदैन। ‘असफलता भनेको अन्तिम गन्तव्य होइन, नयाँ सुरुवात हो।’
बिएल संवाददाता
- अछाम