नेपालमा २०४६ सालबाट नेपाली कांग्रेस र नेकपा एमालेकै विशेषगरी सत्तामा प्रभूत्व रहन पुग्दा प्रजातन्त्रको विकास उल्लेखनीय रूपमा हुन सकेन । विकास निर्माणका कार्यको गुणस्तरमा समेत प्रश्न चिह्न खडा भयो ।
यही अवधिमा २ वटा आम निर्वाचनमा जनताको विश्वास प्राप्त गर्न नसकी नेकपाको सानो टुक्रा विध्वंशात्मक क्रियाकलापमा सहभागी भई देशमा द्वन्द्वको आमन्त्रण गर्दै समानान्तर सरकार समेत गठन गर्ने हैसियतमा पुग्यो । देशमा व्याप्त भ्रष्टाचार र आतंकवादबाट जनता आजित भइराखेको अवस्थामा तत्कालीन राजा ज्ञानेन्द्रले आफैं प्रधानमन्त्री बनि संसदवादीहरू र द्वन्द्वरत पक्षहरू सबैलाई आतंकित बनाउँदै गर्दा आफ्नो अस्तित्व र भौतिक रक्षाका लागि छिमेकी राष्ट्रको सहयोग र समन्वयमा १२ बुँदे समझदारी गरी यी आतंकित राजनीतिज्ञ संयुक्तरूपमा दोस्रो जनआन्दोलन २०६३ मा उत्रिए । सफल जनआन्दोलनले देशलाई संघीय लोकतान्त्रित गणतन्त्रको दिशातर्फ अभिमुख बनाई संविधानसभामार्फत गणतन्त्रात्मक लोकतन्त्र र अन्तरिम संविधानमा प्रथम संशोधनमार्फत संघीयतामा देश प्रवेश गर्यो ।
.png)
