पाल्पाको माडी, पोखराथोकमा १९९० कात्तिकमा राधादेवीको जन्म भयो। कात्तिकलाई 'श्रीराधा दामोदर' महिना पनि भनिन्छ।
'कात्तिक राधाकृष्णको महिना हो, यसैले मेरो नाम राधा राखिएको हो,' ८६ वर्ष पुगेकी उनले सुनाइन्।
उनको नामको कथा रोचक भए पनि बाल्यकाल दुःखद छ।
राधा जन्मिएको नौ दिनमै बुबाको निधन भयो। सुत्केरी आमा किरिया बस्नुपर्यो। आमासँगै नौदिने बच्ची पनि लुगाफाटाबिनै काम्लो र राडीमा सुतिन्। सानी छोरीलाई दूधबाट वञ्चित गराउनु नपरोस् भनेर आमाले सँगै राखेको राधा बताउँछिन्।
'म जन्मेकै साल माघमा भुइँचालो आयो। 'तँलाई लिएर बाहिर निस्केको नि म' भन्दै आमाले पछि सुनाउनुहुन्थ्यो,' आमाका कुरा गर्दा राधाको गला भासियो।
सारीको सप्कोले आँखा पुछ्न थालिन्।
कहिलेकाहीँ उनकी आमा सबेरै कालीगण्डकी 'राम्दीघाट' मा नुहाउन जाने रहिछन्। त्यस्तो बेला उनी सिरक लाम्चो पट्याएर राधाको आड लगाइदिन्थिन्।
'मेरो हात विस्तारै पन्छाएर सिरकलाई आफू सुतेजस्तै बनाइदिएर जानुहुन्थ्यो। म बिउँझेर नदेखेपछि 'आमा हो...' भनेर चिच्याउँदै आमाहरू आउने बाटोतिरै हेरेर बसिरहन्थेँ,' उनले सुनाइन्।
