रोहित मल्ल बाल्यकालमा एकदमै कम बोल्थे। अरुसँग बोल्न डराउँथे। गीत सुन्न, कथा, कविता लेख्नमा उनको रुची थियो। चित्रहरु पनि कोर्थे।
उनका चित्र हेर्नेहरु भन्थे, ‘भविष्यमा यो राम्रो चित्रकार बन्छ।’
कविता सुन्नेहरु भन्थे, ‘होइन, यो कवि बन्छ।’
तर, रोहित आफैलाई थाहा थिएन, उनी के बन्न चाहन्छन् भन्ने!
सानै उमेरमा बुबा गुमाएका रोहितको जीवन त्यति सहज थिएन। आमाको जागिरले उनका हरेक आवश्यकताहरु पुरा हुन सक्दैनथे। तर, ‘जे पर्छ, त्यही टर्छ’ भनेझैँ उनले आवश्यकताहरुसँग सम्झौता गरे।
तर, उनले एक चीजसँग कहिल्यै सहमति गरेनन्। त्यो हो– पढाई। त्यसैले त उनी माध्यमिक तहसम्म कक्षा कोठामा कहिल्यै चौँथो भएनन्।
उनले भैरहवाको सनसाईन उच्च माविबाट २०६६ मा एसएलसी दिए। ८९ प्रतिशत अंकका साथ पास भए।
एलएलसीपछि उनी लितोत्तमा क्याम्पसमा साइन्स पढ्न थाले। राम्रो अंक आएका कारण छात्रबृत्तिसमेत पाए।
