शिव उप्रेती
नेपालमा कोरोना महामारीको पारो चढिरहेका बेला प्रिमनसुनको डिग्री पनि चढिरहेको थियो। कोरोना नियन्त्रण गर्न सरकारले आव्हान गरेको लकडाउन तथा प्रदेश र जिल्ला सिल गर्ने निर्णयले गण्डकी प्रदेश प्रवेश गर्ने मुग्लिन पुलजीपमा संयुक्त सुरक्षा चेकपोष्ट खडा गरिएको थियो।
मध्यान्ह १२ बजिसकेको थियो। पुल पार गर्न पाऊँ भनी तिलकुमारीले धेरै पुकारा गरिन्। पुल जीपमा खटिरहेको असिनपसिन सिपाहीले सुन्दै सुनेन।
पुलको क्षमताभन्दा गह्रुङ्गा १० चक्के, १२ चक्के ट्रक, कन्टेनर, लरीका ताँती थिए। तल बहुलाइरहेको त्रिशूली, माथि राँकिइरहेको घाम, साथमा सस्ता ड्राइभरको सस्ता व्यवहार र महंगा गाडीवालाहरुको रवाफ सामना गरिरहेको सिपाहीले उसको काँपिरहेको आवाज सुनोस् पनि कसरी।
बाटोमा गाडी पाएर राम्रै भयो, नपाए पैदल हिँड्ने मनसुवाले तिलकुमारीहरु नारायणगढबाट बिहान चार बजे निस्किएका थिए। नौ वर्षकी सुनकुमारी र तीन वर्षकी तीर्थकुमारी साथमा थिए। तीर्थकुमारी आमाको काँधमा थिई।
