लोकतन्त्रमा सेरेमोनियल राष्ट्रपति निर्वाचित हुनेबित्तिकै दलसँगको संलग्नता छोड्ने गरिन्छ । यसको अर्थ हो अब राष्ट्रपति दलभन्दा माथि उठेर देशको बन्ने छन् । दलसँगको संलग्नता कागजमा होइन व्यवहारमा प्रतिविम्बन हुन्छ । राष्ट्रपतिले कार्य सम्पादन गर्दा निर्वाह गरेको भूमिकामा राष्ट्रपति दलको हो कि देशको भनेर विश्लेषण र मूल्याङ्कन हुन्छ ।
दुई राष्ट्रपतिको तीन कार्यकाल जेजस्तो भयो त्यसको आलोचना र खोट देखाउनु यस लेखको उद्देश्य नभएर वर्तमान राष्ट्रपतिको अपेक्षित भूमिकाबारे विमर्श गर्नु हो । हिजोलाई गाली गर्ने होइन विगतको कमजोरी करेक्सन गर्ने र अनुसरणीय पक्षलाई निरन्तरता दिन बहस चलाउने हो । हामी सकारात्मक संस्कृतिका पक्षपाती हौँ ।
वर्तमान राष्ट्रपतिले आफू ‘गणतन्त्र र राजतन्त्रको राष्ट्र प्रमुखको भूमिकाबारे जानकार छु’ भन्दै जनताको राष्ट्रपति बन्ने सङ्केत गर्नुभएको छ । यो निश्चय नै खुसीको कुरा हो । आफ्नो भ्रमणलाई सवारी नभनेर भ्रमण भन्न पनि अनुरोध गर्नुभएको छ । कुमारी मन्दिरमा तामझामबिना गएको र गोरखा दरबारमा पनि सामान्य ढङ्गले जानुलाई सवारी आतङ्कबाट जनतालाई मुक्ति दिने प्रारम्भिक लक्षण भनेर बुझिन्छ । आम मान्छेको राष्ट्रपतिलाई आग्रह पनि त्यही हो ।
