म सोच्छु
मान्छेहरुजस्तै
सपनाहरु स्खलित हुन्छन् या हुँदैनन्
सपनाहरुको उभारमात्र हुन्छ-कि
उतार पनि?
उन्मुक्त आकाशमा
बेगिइरहेका सपनाहरु
कहिलेकाहीँ दुर्घटनामा पर्छन् या पर्दैनन्?
एक समय म
मान्छेहरुजस्तै
हजारौँ हजार सपना जन्माउँथे
सपनाहरुमाथिको नियोजन
बर्बर सम्झन्थे म
ए मित्र, के यो भूल थियो र?
म अझै सोच्छु
हामी सबैले फेरी एकपटक
लाखौँलाख सपना गर्भाधारण गरौँ
र हामी अमेरिका रुसजस्तै
सपनाहरुसँगै मंगल ग्रहमा
एकछिन थकाई मार्न पुगौँ
भोकग्रस्त पेटहरुमा
सपनाहरुको दाना बोकेर पुगौँ
यसो भन्दा
कसैको लागि यी सपना
अप्रिय लाग्न सक्छन्
तर ए मित्र!
निराशाका अजङ्ग पहाडले
यी सपना स्खलित हुने छैनन्
यसर्थ
हजार निराशामा पनि
सपनाहरु जन्मिरहेकै छन्, जन्मिरहनेछन्
जबसम्म हामी र हाम्रो माटो
निस्फिक्री मुस्कुराउनेछैन
सपनाहरु बेरोकतोक बेग मारिरहेछन्
सपनाहरुको हत्या किमार्थ हुनेछैन
हामी सपनाको पहरेदारी गर्नेछौ।
