गोपीनाथ मैनाली

लेखकहरू आफ्ना दृष्टिकोण दिएर मानव प्रगतिको मार्ग प्रशस्त गर्छन् । लेखक बन्न सजिलो छैन, रहरले मात्र लेखक बन्न सकिँदैन ।

झन् पुस्तक नै लेख्न फराकिलो दृष्टिकोण चाहिन्छ र विषयवस्तु पस्कने सुन्दर शिल्प पनि चाहिन्छ । किताब अक्षरको बग्रेल्ती होइन । अक्षरमार्फत जीवन दृष्टिकोण दिने, मानवीय प्रगति र खुशीको बाटो देखाउने, पीडा र विपत्तिबाट समाजलाई मुक्त गराउने व्यक्ति नै लेखक बन्ने गर्दछ ।

लेखक बन्न व्यक्तिलाई खास समस्या वा आकांक्षाले सताएको हुनुपर्छ । लेखकमा चिन्तन हुनुपर्छ, जसले जीवन जगतलाई शिक्षा र सन्देश दिन सकोस् । युभल नोह हरारी त्यस्ता लेखक हुन्, जसले मानव विकासका विस्तृत घटनाक्रम, मानवीय प्रगति र सभ्यताको विश्लेषण साथ भावी दिनका लागि चिन्तन अघि सारेका छन् । उनको पुस्तक ‘एक्काइसौं शताब्दीका एक्काइस पाठ’ एक्काइसौं शताब्दीको समस्त आयामलाई गहन आकलन र विश्लेषण गरिएको ओजनदार कृति हो । ओजनदार यस अर्थमा भनिएको हो कि कृतिले एक्काइसौं शताब्दीको सटिक विश्लेषण साथ यस शताब्दीका अवसर उपयोग गर्ने क्रममा सामना गर्नुपर्ने चुनौतीप्रति सचेत गराएको छ । शताब्दीका फाइदा र खुशी उपभोग धेरैले गरे । तर चुनौतीप्रति सचेत कमैले गराए । हरारीमा सचेत गराउने सचेतना भएर नै पुस्तक ओजनदार बनेको हो । 

‘स्यापिएन’ र ‘होमो देओस’ पछि लेखिएको हरारीको तेस्रो पुस्तक ‘एक्काइसौं शताब्दीका एक्काइस पाठ’ विचार, विश्लेषण र दृष्टिकोण निकै सशक्त छ । समाजले यस्तै कृतिको उपयोगिता देख्छ, युगले यस्तै कृतिको माग गरेको छ । धेरैजसो पुस्तकहरू अस्पष्ट विचारका बाढी हुने गर्छन् । के भन्न खोजिएको हो र समाजको पुनर्निर्माणमा के योगदान गर्न खोजिएको भन्ने अस्पष्टतामा किताबहरू गुज्रिएका हुन्छन् ।