विगत २ वर्षदेखि मैले दर्शनशास्त्रको स्व–अध्ययन थालेको छु । अचेल इन्टरनेटले हामीलाई धेरै सजिलो बनाइदिएको छ – धेरै सन्दर्भ साम्रगीहरु फेला पर्छन्। स्टानफोर्ड बिश्वबिद्यालयको “इन्साइक्लोपिडिया अफ फिलोसफी” धेरै उपयोगी छ। यसले मलाई धेरै सिकाएको छ तर मेरो ज्ञान धेरै प्रारम्भिक चरणको छ, अधुरो, अपुरो छ भन्नेमा म सचेत छु।
शेखर गुरुसँग संस्कृत पढ्दा मैले सिकेको नीति श्लोकले पनि मेरो ज्ञान धेरै थोरै छ भनेर मलाई सचेत गराएको छ । उक्त श्लोक भन्छ:
“यदा किञ्चिज्ज्ञोऽहं द्विप इव मदान्धः समभवं
तथा सर्वज्ञोऽस्मित्य भवदवलिप्तं मम मनः ।
यदा किञ्चित किञ्चिव बुधजनसकाशादवगतं
तदा मूर्खोऽस्मीति ज्वरं इव मदो मे व्यपगतः
