सडकपेटीमा बसेर गाउन नदिने सरकारको निर्णयपछि दृष्टिविहीनहरू रोजगारको सुनिश्चितता माग्दै सडकमा ओर्लिएका छन्। सरकारले मंसिर २९ गते सार्वजनिक सूचना निकालेर सडकमा गीत गाउन रोक लगाएको थियो। यही आधारमा काठमाडौं महानगरपालिकाले गत बुधबार दृष्टिविहीनहरूले गीत गाउँदा-गाउँदै माइक र स्पिकर खोसेर लग्यो। उनीहरूलाई फेरि यसरी सडकमा नआउन चेतावनी पनि दियो महानगरसँगको छलफलपछि दृष्टिविहीनहरूले एक सताको 'अल्टिमेटम' पाएका छन्, तर उनीहरू आफ्नो माग पूरा नभए अल्टिमेटम प्रतिकार गर्ने बताउँछन्। 'सडकमा बसेर गाउनु हाम्रो इच्छा होइन, बाध्यता हो,' ४५ वर्षीय दृष्टिविहीन मीनबहादुर तामाङले भने।

रामेछापका पूर्ण दृष्टिविहीन मीनबहादुर जोरपाटीदेखि न्युरोडसम्म गाउँदै हिँड्छन्। बिहान साढे ६ देखि बेलुकी ५ बजेसम्म उनको दिन यसैगरी बित्छ। करिब ६ वर्षअघि उनी बौद्धमा गहुँ–मकै बेच्थे। त्यहाँ पनि सरकारले प्रतिबन्ध लगाएपछि 'दृष्टिविहीन संघर्ष समिति' सँग जोडिएको उनी बताउँछन्। उनले गोकर्णेश्वर नगरपालिकासँग स्वीकृति लिएर उत्पादन गरिने डल्लो साबुन, सिन्के धुप, फिनेल लगायत सामग्री पसल-पसल डुल्दै बेच्न थाले। कतिले दृष्टिविहीनलाई सहयोग भन्दै सामान किन्थे, कतिले 'आँखा नदेख्नेले बनाएको' भनेर लिन मान्थेनन्। महिनाको ४५ सय घर भाडा तिरेर परिवार धान्न उनलाई हम्मे पर्यो।