सन् २००७ मा पहिलो पटक बेलायत पुगेको थिएँ म । त्यस बेला नौहप्ते बेलाइत बसाइको क्रममा हाम उत्तरको एबरडिनदेखि दक्षिणको साउथह्याम्पटन, पूर्वको साउथ एन्ड अन् सीदेखि पश्चिमको कार्डिफ, अनि आफूलाई साहित्यिक तीर्थस्थलजस्तो लाग्ने स्टार्टफोर्ड अपन एभन आदि ठाउँहरूसमेत पुग्न भ्याएको थिएँ म । तर जाने आन्तरिक इच्छा हुँदाहुँदै पनि जान नभ्याएका धेरै नै ठाउँ बाँकी थिए बेलायतमा । तीमध्ये एक थियो उत्तरी लन्डनको हाइगेट समाधिस्थल । यस पटक त्यहाँसम्मको यात्रा तय गर्नुपर्छ । यस्तै अठोट गरेको थियो मनले । आज मैले यहाँ त्यसै विषयमा अलिकति कुरा गर्ने विचार गरेको छु ।

३ डिसेम्बर २०२२, लन्डन निवासी हाम्रो जेठो नाति अनिमेश उप्रेतीलाई लिएर हाइगेट जाने योजना बनाएँ मैले । दिन बिहानैदेखि बादलको सिरक ओडेर घुम्मिएको थियो । हामी एबिउड रेलवे स्टेसनसम्म गाडीमा गयौँ । त्यहाँबाट एलिजाबेथ लाइन समात्यौँ । यसै वर्षदेखि सञ्चालनमा आएको यो भूमिगत लाइन लन्डनको सबैभन्दा सुविधायुक्त आधुनिक खाले सुपरफास्ट रेल लाइन रहेछ । भित्रको खाली ठाउँ तुलनात्मक रूपमा फराकिलो, बस्ने सिटहरू पनि राम्रा, भित्रको वातावरण पनि न्यानो थियो ।