यो तखत, यो किल्ला चढेथे
भित्रभित्रै डढेका कार्तुस भरेथे
मनको अगेनी लाभासँग खेल्दै
मस्तिष्कमा बारुद मेघझैँ झरेथे

बाटैभरि फौजी लगाम कसेथे
आरम्भमै योजना झट्टै सच्चिन्थे 
जवानी निचोरेर घुम्दै लक्ष्यमा 
जितका रङ्ग खड्गले रोपिन्थे
भिरमा कम्पन धामीझैँ जागेथे

विजयको निसान र छाप लागेथे 
मनन! आमाका ती दिव्य वाणी
नि:सङ्कोच पाउ सिमाना नाघेथे
फिरङ्गीले चौतर्फीबाट चेपेथे
भूमण्डलमा भयङ्कर द्वन्द्व खेपेथे 
अप्रत्याशित ठाउँ धावा बोल्दै 
चन्द्र-सूर्य झण्डा चुट्टीमै ठोकेथे