खाँदै टिकटक बनाउँदै
बर्गर डटकम, छानो, ह्वाइट र्याबिट, सिलौटो सेकुवा घर, म्याडि्रक्स, बर्गर हाउस एन्ड क्रन्ची फ्रायड चिकेन, शानदार मःम, ससुराली, पेरुङ्गो ! सानोठिमीको मनोहरा खोला किनार एकफन्को लगाउनुपर्छ, क्रमैसँग यी नामहरू देखिन्छन् । नामबाटै थाहा हुन्छ- यी रेष्टुरेन्ट हुन् ।
यहाँ बाक्लो बस्ती छैन । व्यस्त सडक छैन । चोक-बजार छैन । घुमन्तेहरूलाई आकषिर्त गर्ने खास गन्तव्य छैन । त्यसो भए तँछाड-मछाड गर्दै यत्तिका रेष्टुरेन्टहरू किन खुल्दैछन् ?
‘यहाँको धरातल नगरकोट, धुलिखेल जस्तै छ । यहाँबाट देखिने दृश्यहरू पनि लोभलाग्दा छन्’ सिलौटो सेकुवा घरका संचालक विश्वराज रेग्मी सुनाउँछन्, ‘छर्लङ्ग हिमाल देखिन्छ, तल खोला देखिन्छ, पारि एअरपोर्ट ।’
एक वर्षअघि उनले रेष्टुरेन्ट खोल्ने सुरसार गरिरहँदा यो अहिले जस्तो गुल्जार थिएन । उनले आँट गरे, यही थलोमा रेष्टुरेन्ट चलाउने । चानचुन तीन करोड खर्च गरे । ‘त्यसपछि त अरू रेष्टुरेन्ट पनि खुल्न थाले’ रेग्मी भन्छन्, ‘अहिले त रेष्टुरेन्ट नै रेष्टुरेन्टको हब पो भयो ।’
