राजेश खनाल
लकडाउनको तगारो अगाडि ठडिएपछि छटपटी सुरु भयो । समाचार÷फिचर लेख्छु भनेर अघि सरे पनि केले रोक्ने केले ? नलेखिने होइन, तर लेखनमा गति वा तेज भने अलिकति पनि रहेन !
त्यसैले विभिन्न कार्टुन र यताउता चाङ लागेर बसेको किताबको झुण्डबाट नारायण ढकालको ‘पे्रतकल्प’ निकाल्न खोजेँ । यो समयमा फेरि ‘प्रेतकल्प’ दोहोर्याउन मन लाग्यो ।
मेरो व्यवस्थित लाइब्रेरी छैन । किताब यताउता छरपष्ट रहेको छ । कहिले कता कहिले कता डेरा सर्ने भएकोले व्यवस्थितरुपमा र्याकमा किताब राख्ने काम गरिनँ । सामान राख्ने कार्टुन बाकस नै मेरो लाइबे्ररी बन्यो ।
डेरा सर्ने क्रममा सानासाना बोराभरि कैयन् किताब पुस्तकालयलाई पनि नदिएको होइन । तर ‘यो फेरि पनि पढ्नु पर्छ है’ भन्ने लागेको किताब कतै न कतै राखेको हुन्थेँ ।
किताबको अव्यवस्थित राखनधरनमा ‘प्रेतकल्प’ भेटिएन । तर त्यसको खोजीमा किताबहरूमा जमेको धूलो टकटकाउँदाटकटकाउँदै आफूमा लागेको लतको सम्झना भयो ।
