हुम्लाको सदरमुकाम सिमिकोट बस्ने रिर्पोटर अर्को गाउँ पुग्नुपर्यो भने ७ दिन लाग्ने ठाउँ छन्। जाँदा अनि फर्कदा १५ दिन लाग्छ। न्युनतम खर्च १५/२० हजार र समाचार हुनसक्छन् एक/दुईवटा।
दुर्गममा काम गर्ने पत्रकारहरुको उस्तै परे तलबै १५-२० हजार हुन्छ। अनि त्यति पारिश्रमिक, आफ्नै खर्चमा पत्रकारले कसरी काम गर्न सक्छन्?
सरकारी नीति हेर्ने हो भने दुर्गममा खटिने कर्मचारीको तलब समान भए पनि भत्ता बढी हुन्छ। सुगम, मध्यम अनि दुर्गमको आधारमा भत्ता तोकिन्छ।
तर मिडियाको नीति ठ्याक्कै उल्टो छ। मिडियामा दुर्गमका रिपोर्टरलाई न्युन पारिश्रमिक दिन्छन् अनि सुगमकालाई बढी।
दुर्गमको जनशक्तिका लागि मिडिया हाउसहरुले लगानी गर्नुपर्ने हो। तर गर्दैनन्। त्यसको असर भनेको जसरी सरकार चुनावको बेला मात्र गाउँमा पुग्छ त्यसरी नै मिडिया हाउस पनि चुनावमा मात्र गाउँ पुग्छन्।
त्यसमा पनि दुर्गममा काम गर्ने रिपोर्टरले मौका नपाउन सक्छन्। काठमाडौंबाटै आइपुग्छन् रिपोर्टर। वर्षौं त्यही क्षेत्रमा बसेर रिपोर्टिङ गर्नेहरु भन्दा टुरिष्टका रुपमा आउने केन्द्रका रिपोर्टर कसरी दक्ष हुन्छन्? छक्क पर्छु कहिलेकाहीं।
