सबै ठीकठाक चल्दै थियो ।
ब्रम्हा मुहूर्त अर्थात सुनौलो आभा पोतेर उदाउने विहानी अघिको क्षण झै सबै ‘शुभ’ हुने संकेत थियो । जेठो छोरो विदुर आफ्नो पेशा–व्यवसाय उकास्ने तरखरमा थिए । कान्छो छोरो विज्ञान स्वप्न लोकमा सयर गर्न विवाहको तारतम्या मिलाउँदै थिए । अनि पिता बालकृष्ण ?
शाखा–सन्ततिको खुसीमा आफ्ना सारा दुःखहरु विसाएर मन बहलाउँदै थिए ।
पौराणिक शास्त्रहरुले तोकिदिएको ‘सर्वोच्व सुख’ यथास्थितीमा प्राप्त थियो । तर अनायस यस्तो तुफानी चक्र आइदियो कि, सबै उथलपुथल भइदियो । बुवा, छोरा, कुटुम्ब, समाज अनौठो गोलचक्करमा फसे । अनि कसोकसो ‘आदर्श परिवार’ भताभुंग हुन लागे ।
