मुलुकको आर्थिक विकासमा ठूलो प्रभाव पार्ने आयोजनाहरू यस्तै भीड र स्वार्थ समूहको प्रभावमा रहने गरेको छ। यो एउटा ठूलो दुष्चक्र हो। यसबाट मुक्त हुनु जरुरी छ।
दृष्टान्त एक
सन् १९५९ मा महाकवि देवकोटा शिक्षा तथा स्वायत्त शासनमन्त्री हुँदा हालको त्रिभुवन विश्वविद्यालय स्थापना कीर्तिपुरमा गर्न र त्यसको लागि जग्गाको व्यवस्था गर्दा बेस्सरी विवाद भयो। विवादको विषय थियो- जग्गा धेरै अधिग्रहण गरियो र शहरबाट धेरै टाढा भयो। तर महाकवि देवकोटा देश विदेशको ज्ञान र जानकारी राख्ने दूरदर्शी मान्छे भएकोले आफ्नो अडानमा दृढ रहे। अहिले हेर्दा कीर्तिपुरको लगभग १५५ हेक्टर जमिन स्थापनाको ६३ वर्षपछि एक आधुनिक र व्यवस्थित विश्वविद्यालयलाई साँघुरो भैसकेको छ।
दृष्टान्त दुई
उहिलेको मूल बजार र बस्तीभन्दा अलिक दूरीमा, गाईबस्तु चराउने चौरलाई विमानस्थल बनाउँदा नाम नै गौचरन विमानस्थल रहेको थियो। सन् १९४९ मा बिचक्राफ्ट बोनान्जा भन्ने ६ सिटे एकल इन्जिनको विमान उत्रदा त्यहाँबाट शहर पुग्न खेत र बारीहरूको बीचको लामो बाटो पार गर्नुपर्दथ्यो। छोटा रनवे (११०० मिटर) र थोरै यात्री (२०-३० जना) बोक्ने त्यतिखेरको चल्तीको डकोटा जहाजको लागि घाँसे गौचरन विमानस्थल ठिक्कै थियो।
