एकैचोटि पो भयो, म कोठाबाट बाहिर निस्कनु र पूर्वी क्षितिजबाट बालसूर्यले मुहार देखाउनु।
क्षितिज सौन्दर्यको त्यो लालिमा देखिँदा घडीले बिहानको सवा छ बजाएको थियो। हिजो राप्तीको पुलबाट हेर्दा हेर्दै पश्चिम क्षितिजमा बिलाएको उही घाम आज नयाँ उत्साह र उमंगका साथ टुप्लुकिएको छ। आकाशमै अस्ताउने र आकाशमै उदाउने प्रकृतिको नित्य नियम अर्थात् गमन र प्रत्यागमनको सिलसिला न हो योज्ञ
पृथ्वीले सूर्यलाई निरन्तर परिक्रमा गर्ने हरेक दिन र रातको यही उपक्रमसँगै चलिरहेको छ प्राणीजगतको जीवन यात्रा।
पातलो सर्टमाथि आङमा विन्डप्रुफ ज्याकेट उनेको थिएँ। शिशिर नसकिएकाले होला, चिसै लाग्यो मलाई माडीको बिहान। फेरि ख्याल नमिठो हुँदैन तराईको चिसो! यही भएर त होला, गोरु बेचेर चैतमा राडी किन्थे रे उहिलेका बुढा। उखानमात्र त कहाँ होला र!
ज्यान तताउन यताउति गर्छु।
पातलो बस्ती देखिन्छ माडीको लक्ष्मीनिवासमा। तुलसीरामका जस्तै होमस्टे छन् वरिपरि। फराकिला आँगन। पिँढी र बार्दली निकालिएका तुलसीरामकै जस्ता दुईतले घर। होम–स्टेको लागि भने सबैले आधुनिक घर बनाएका रहेछन्। 'माडी भ्यू सामुदायिक होम–स्टे' अन्तर्गत चलिरहेका छन् यहाँका होम–स्टेहरू। अतिथिको आगमनमा यहाँका सबै होम–स्टेले पालैपालो स्वागत र सत्कार गर्ने अवसर पाउँछन्।
