राणाहरु मासिएनन्, झन् बढे। पञ्चहरु पनि मासिएनन्, झन् बढे। दलहरु मासिने बेला हुँदैछ र झन्झन् बढिरहेका छन्। कुनै वर्ग वा जातिविशेषको कुरा नभएर यो संस्कारको कुरा हो। राणा, पञ्च र राजनीतिक दलहरुको संस्कारको कुरा। मुलुकको आम जनसंख्याको समग्र मनोविज्ञानलाई केलाउँदा उनीहरुमा तिनै स्वार्थी र कुलिन राणा, शक्ति पिपासु र निरंकुश पञ्च तथा अराजक र भ्रष्ट राजनीतिक दलहरु हाबी छन्।
यहाँ सबलाई शक्ति र पैसा चाहिएको छ। उनीहरुका बालुवा महलहरु स्वार्थ र अहंकारले चुलिन खोज्छन्। सयमा पचहत्तर जनता भ्रष्ट र अराजक छन्। यहाँ अधिसंख्यक मानिसहरु आपराधिक र कुण्ठाग्रस्त पनि छन्।
जताततै पैसा बनाउने होड छ र त्यसका निम्ति मानिसहरु जस्तै जघन्य काम गर्न पनि ताम्सिएका छन्। एक अर्काको स्वास्थ्य र जनधनको क्षति हुने घृणित कार्य गर्न पनि उनीहरु लागिपरेका छन्। सृजनामा ह्रास आएको छ। साहित्य र पत्रकारिताको स्तर खस्किएको छ। चलचित्र क्षेत्रमा कलाकार र प्राविधिकभन्दा मानसिक रोगीहरु बढी छन्। व्यापारमा ठग, माफिया र कालोबजारीको बिगबिगी छ। कर्मचारीतन्त्र बढी खाएर पनि कुपोषणग्रस्त छ र उसलाई खान अझ पुगिरहेको छैन। स्वास्थ्य क्षेत्रमा चक्कु बोकेर लुट्न हिँड्ने सफेदपोश अपराधीहरुकै हालीमुहाली छ। राजनीतिमा लागेकाको त के कुरा गर्नु? उनीहरुका निन्दनीय कर्तूतहरु सर्वत्र छताछुल्ल छन्। अब त यहाँ न्यायालय नै चरम विवादको अखडा भएको छ। न्यायालयमा राजनीतिकरण हाबी छ र भ्रष्टाचार ब्याप्त छ।
