एकदिन हिँड्दै गर्दा एकजना पुरानो साथी भेटिए र सोधे, 'के गर्दैछौ?'
मैले भनेँ, 'मेरो बुढा त बासी भात खाएर बस्याछन्, म कहिलेकाहीँ तातो दाल-भात खाँदैछु।'
मेरो कुरा सुनेर साथी एक पटक मज्जाले हाँस्यो र अचम्म परेर सोध्यो, 'के भन्छे यो?'
त्यसपछि मैले हाँसेर भनेँ, 'तिमीलाई थाहा छ हामी दुवै जना आ-आफ्नो सरकारी नोकरीबाट अवकाश प्राप्त गरिसक्या छौं, उनी आफ्नो पेन्सन खाएर बस्याछन् र म कहिलेकाहीँ काम गर्छु र अलिअलि पैसा कमाइन्छ। त्यसैले मैले ताजा र तातो भात खाएको क्या?'
हामी एकछिन हास्यौं, कुरा गर्यौं र आ-आफ्नो बाटो लाग्यौं। तर, मेरो मनमा यो बासी भात भन्ने शब्द त्यतिकै आएको हैन, मैले धेरै पहिले एउटा कथा पढेको थिएँ र हाम्रो यो समयलाई कहिलेकाहीँ बासी भात खाएको भनि बुढाबुढी जिस्केर कुरा गर्थ्यौं।
त्यो कथा मलाई अहिले पनि जस्ताको त्यस्तै सम्झना छ। एक पटक एउटा गाउँको ठूलो धनी परिवारमा एउटी संस्कारी बुहारी भित्रिन्छे। एक दिन बिहान त्यो घरमा एक व्यक्ति भिक्षा माग्न आएछ।
