आज २२औं अन्तर्राष्ट्रिय युवा दिवस । यस्ता दिवस ती युवाको चासोको विषय बन्दैनन्, जो यो समाज र देशलाई पाल्न खाडीको भाउन्न छुट्ने तातो हावामा आफ्नो उर्वर जवानीका रगत र पसिना चुहाउन विवश छन् । अनि यो सब त्रासद जिन्दगीका मूल्य उपर पनि कतिपयका मृतदेह कफिनका बाकसमा फर्किरहेछन् ।
ती युवा, जो ऊर्जावान् छन्, जो प्रत्यक्ष उत्पादनमा छन्, जो बहुसंख्यक छन् । उनीहरूको नियतिमाथि खडा भएको सत्ताचाहिं विभिन्न दिवस मनाएर उनीहरूलाई नै थप नियतिको खाल्डोमा हाल्न उद्यत नै देखिन्छन् । तर ती युवाहरूमाथि विवशताको दुश्चक्र उत्पादन गर्ने जुन सत्ता छ, र त्यो सत्ताको सर्कलमा विचारहीनताको सन्निपातले ग्रस्त जुन युवाहरूको दास जमात छ, तिनीहरूमाथिको प्रश्न हो– ओ युवा ! मान्कुर्त बन्ने कि स्पार्टाकस ?
आम रूपमा स्पार्टाकसहरूको विद्रोहको रोमाञ्चक गाथाबारे अधिकांश युवा जानकार नै होलान् । रोमको त्यो एपियन रोडमा ठड्याइएका तखतामाथि हातखुट्टामा किला ठोकेर कैयौं दिनसम्म तड्पाई–तड्पाई मारिएका ती विद्रोही दासहरूको आर्तनादको इतिहासले उत्पादन गरेको थियो स्पार्टाकसको त्यो दास विद्रोह गाथा । जसलाई हवार्ड फास्टले लेखन मार्फत अमर बनाए । जुन आजपर्यन्त बिम्बका रूपमा कथा, कविता, उपन्यासका पाना र श्रव्यदृश्यका सामग्रीहरूमा बाँचिरहेछन्, मानवसभ्यतालाई हरेक दासताबाट मुक्तिको लागि घच्घच्याइरहेछन् । ठीक त्यसरी नै अर्को दासको कथा हो मान्कुर्त । तर स्पार्टाकसको भन्दा बिल्कुल ठीक उल्टो कथा हो मान्कुर्त ।
