दिपा दाहाल
अम्बाथान- हिमाली काख। चिसो हावा, वारीपारी निश्चल हरियो जंगल। घर अघि बाह्रै महिना अबिरल बगिरहने हेलम्बु नदी। कलकल पानी। आफ्नै मेहनत र सीप। आफ्नै आम्दानीको स्रोत। सिन्धुपाल्चोक, हेलम्बु १ अम्बाथान वेशीकी आशा गुरुङ लामाको परिवारले संसारका खुसी परिवारमध्ये आफूलाई पनि एक ठान्थ्यो।
परिश्रम उनीहरुका लागि स्वाभिमान थियो। विदेश भन्दा स्वदेशी माटो प्यारो। आशा र उनका पति धोर्जे त्यही सोच्थे। यस्तै सोचबाट जन्मिएको थियो आफ्नै बाख्रा र बंगुरपालन व्यवसाय। साथमा धोर्जे सिकर्मी र डकर्मीको रुपमा चिनिन्थे। व्यवसाय फस्टाउँदै थियो, आम्दानीको स्रोत बढ्दै थियो। दुई छोराछोरीको भविष्य सुन्दर बनाउने उनीहरुको साझा सपना।
तर आफ्नै खेतबारीको आडैबाट बग्ने नदिमा अचानक बाढी मडारिएर आयो। परिचित नदी एकाकए बिरानो बन्यो। आशाको परिवारको सपना निमेषभरमै क्षतविच्छेद भयो। बाढीले उनीहरुको खुसी एकाएक निमोठ्यो। उनीहरुको घरखेत, बस्तुभाउ, मेसिन सबै बगरमा विलय भए।
