.jpg)
'घर आउँदैनस् त छोरा?'
मंगलवार साँझ आमाले फोन गर्दै सोध्नु भयो। उहाँको बोलीमा डर र त्रास दुवै एकसाथ घोलिएको थियो।
'सबै बगाउन लागिसक्यो! बगरका मान्छे पनि माथितिर सर्न थालिसके।'
म एकाएक आत्तिएँ। न गाउँ नै बगायो कि!
तर नजिकै कुनै खोला छैन। छेउकै खोल्सोले त बगाएन होला नि! आशंकाहरु उम्लिए।
'के भो र आमा?'
'खोला बढेर वारपार भा'को छ। हाइड्रोपावर बगायो रे! मेलम्चीतिर केके भो भन्छन्।'
असार १ गते साँझ। हेलम्बुको भेम्राथाङमा पहिरो गयो। खोला थुनियो र एक्कासी फुट्यो। त्यो बेगले तलतिर हुँडलिँदै झरिरह्यो। अनि अन्धधुन्ध पस्यो बजारतिर। अनि बजार बन्यो बगर। त्यसै दिन इन्द्रावती पनि अविरल रुपमा उर्लेर आयो। त्यसैगरी आत्तिदै आएको थियो आमाको फोन।
पहिरो झरेर रोकिँदा उर्लिएर आएको नदीले इन्द्रावती तेस्रो जलविद्युत आयोजनाको हेडवर्क्स नै नाघेछ। गेटसँगै माथिल्लोपट्टि कर्मचारी बस्न बनाएको टहरा बगाएछ। गत वर्षको पहिरोले आधा पुरेको तिपेनी बजारका मान्छेहरु कम्ति आत्तिएनन्! खोलाले ल्याएको मुढा र ढुङगाको आवाजले जमिन नै थर्काएपछि भागाभाग चलेको रहेछ। त्यही खबर आमाले थाहा पाउनुभएछ।
