उनलाई फुर्सद थियो तर मन खाली थिएन। घरि एउटा विचार आउँथ्यो, घरि अर्कै।
स्नातक सकिसकेपछि धेरै साथीभाइ जागिरको खोजिमा थिए। सकभर सरकारी नभए प्राइभेट। त्यतिले पनि नपुगे वा नपाए विदेश जाने विकल्प त छँदै थियो।
चार वर्षअघि बिबिए पूरा गरेपछि तुलसीपुरका २८ वर्षीय हरिश गिरी जागिरको खोजीमा थिएनन्।
उनको मनमा विचारहरूको तँछाडमछाड चलिरहेको थियो।
उद्यमी बन्ने निधो गरिसकेका थिए तर केको उद्यम गर्ने सोचिसकेका थिएनन्।
हरिश त्यतिखेर हरबखत आफूले उद्यम गर्ने अरूलाई पनि रोजगारी दिनेबारे सोचिबस्थे।
केही नयाँ र समाजलाई सकारात्मक प्रभाव पार्ने खाले उद्यम गर्नुपर्छ भन्ने हुटहुटीले उनलाई धेरै काम गरायो।
यो हुटहुटी उनलाई विद्यार्थी जीवनमै पनि हुन्थ्यो।
बिबिए पढ्न काठमाडौं बस्दा आमाबाले अड्कलेर पठाएको खर्चले पुग्दैनथ्यो। अनि उनले खर्चको जोहो गर्न नागपोखरीस्थित टुर्स एन्ड ट्राभल्स एजेन्सीमा एक वर्ष जति काम पनि गरेका थिए। जागिरले जीवनमा खासै सुन्तुष्टि हुने ठाउँ उनले देखेनन्।
