ओम आचार्य
पहिला-पहिला मलाई भिड मन पर्थ्याे
भिडमा रमाउँथे,
भिडमा सुरक्षित महशुस हुन्थ्यो
बस्ती मन पर्थ्यो
र बस्तीका मानिस मन पर्थ्याे,
ति मानिसहरुमा
घुलमिल हुन आनन्द लाग्दथ्यो
जुलुस र नारा मन पर्थ्यो
शून्य त मृत्यु लाग्दथ्यो
अहिले मलाई
त्यही शून्य मनपर्छ
एकान्त र
शून्य नै जीवन लाग्न थालेको छ।
भिडदेखि टाढा हुन मन लागेकाे छ,
भिडदेखि डर लाग्न थालेको छ,
जुलुस नारासँग उच्चाटन् हुन थालेको छ
बस्ती-बस्तीका मानिस पनि
मान्छेदेखि मान्छे टाढा हुँदै
अहिले घरभित्रै आनन्द र सुरक्षित
महशुस हुन थालेको छ,
अहिले मान्छेदेखि मान्छे
टाढा हुन थालेको छ।
जेन–जीको नाममा नयाँ आतंक: ‘म नै राज्य हुँ’ भन्ने शैलीमा धम्की र दबाब
ओली र पोखरेलको चेतावनी, बस्नेतको हुंकार र जेन–जी आन्दोलनपछि नेपालको राजनीति
‘जेन–जी’ आन्दोलनः स्वतन्त्रता कि विदेशी शक्तिको खेल?
दशैँको टीका र जमराको शास्त्रीय साइनो
विश्व शान्ति दिवसमा अशान्त मन!
जलेको सिंहदरबार
जेन–जी विद्रोह: धरोहरको पीडा र नयाँ नेपालको संकल्प
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया