ओम आचार्य
पहिला-पहिला मलाई भिड मन पर्थ्याे
भिडमा रमाउँथे,
भिडमा सुरक्षित महशुस हुन्थ्यो
बस्ती मन पर्थ्यो
र बस्तीका मानिस मन पर्थ्याे,
ति मानिसहरुमा
घुलमिल हुन आनन्द लाग्दथ्यो
जुलुस र नारा मन पर्थ्यो
शून्य त मृत्यु लाग्दथ्यो
अहिले मलाई
त्यही शून्य मनपर्छ
एकान्त र
शून्य नै जीवन लाग्न थालेको छ।
भिडदेखि टाढा हुन मन लागेकाे छ,
भिडदेखि डर लाग्न थालेको छ,
जुलुस नारासँग उच्चाटन् हुन थालेको छ
बस्ती-बस्तीका मानिस पनि
मान्छेदेखि मान्छे टाढा हुँदै
अहिले घरभित्रै आनन्द र सुरक्षित
महशुस हुन थालेको छ,
अहिले मान्छेदेखि मान्छे
टाढा हुन थालेको छ।
न्यातपोल मन्दिरमा सर्वसाधारणका लागि प्रवेश निषेध किन?
माधव चौलागाईंः जुम्ली छोराको सिंहदरबार यात्रा
जेनजी–सरकार १० बुँदे सम्झौताः आयोग, संयन्त्र र परिषद् मात्रै ७ वटा (पूर्णपाठ)
‘सुन्तले टापु’मा फक्रिएकाे नेपाली कम्युनिष्ट आन्दाेलन
प्रभु बैंक र अर्बिट कन्सल्टेन्सीको सेटिङः कमिसन बाँडफाँटदेखि नक्कली शैक्षिक कर्जासम्म
हाजिर भइन् सीबीओ रश्मी, सीईओ नभएको बेला डीसीईओ बनेर बैंक चलाउने दाउ !
नेपालगन्ज भन्छ ‘खेल केवल खेल मात्र होइन’
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया