चेतनाथ आचार्य
‘माया मुटुमा हुन्छ। सक्कली माया व्यक्त गर्नका लागि ओठ होइन आँखा चाहिन्छ।’
बनिबनाउन र बिकाउ मायाको जमानामा यस्तो भनाइलाई हाँसोमा उडाइन्छ। यही भनाइ कसैकसैको जीवनमा भने ठ्याक्कै मेल खाएको छ। मनमा भएको मायालाई व्यक्त गर्ने भाषा नबुझे पनि आँखाको भाकालाई आफ्नो मायालुले बुझिदिएपछि विश्वकै सर्वोच्च शिखर सगरमाथाले पनि प्रेमलाई छेक्न नसक्ने रहेछ।
सातौँ शताब्दीमा नेपाली राजकुमारी भृकुटीले तिब्बतका सम्राट स्रोङचोङ गम्पोसित विवाह गरेकी थिइन्। त्यतिबेला नेपाली राजकुमारी भृकुटीले तिब्बती सम्राटसँग कसरी कुन भाषामा संवाद गरिन् होला भनेर धेरै निधार खुम्च्याइरहनु पर्दैन, आधुनिक भृकुटीलाई सोधे हुन्छ। हो, आधुनिक भृकुटीका रुपमा एक शब्द पनि चिनियाँ भाषा नजानेका दर्जनौ नेपाली चेलीले चिनियाँसँग बिहे गरेर चीनमै राम्ररी बसोबास गरिरहेका छन्।
सोलुखुम्बुको साबिक कांगेल गाबिसकी सकुन्तला राई र नेचा बतासेकी रबिना राई काठमाडौँ बालुवाटारमा बुटिक टेलरिङ चलाउँदै थिए। सन् २००८ मा बालुवाटारमा चिनियाँ दूताबासभित्र नयाँ भवन निर्माणको काम गरिरहेका स खाइमिन र चियाङ छुसँग नबोलिकनै सकुन्तला र रबिनाको माया बस्यो। सुरुमा उद्रिएको ट्र्याकसुट बनाउनका लागि टेलरिङमा पुगेका स र चियाङको ट्र्याकसुटमात्र होइन राई युवतीहरुले उनीहरुको मन पनि सिलाइदिए। त्यसपछि उनीहरुबीचमा हातको हाउभाउ र सांकेतिक रुपमा कुरा हुन थाल्यो।
