लकडाउनयता सुनसान बनेको टोलमा एक्कासि चहलपहल भित्रिएको थियो। त्यो चहलपहल भित्र्याउने तन्नेरी थिए, प्रकाश गन्धर्व।

एकातिर काँधमा आरबाजा र अर्कोतिर सारंगी बोकेका उनले चोकमा बसेर केही चल्तीका लोकगीत र कर्खा सुनाए। थोरै स्रोताहरू उनको छेउछाउ पुगे। धेरैले आ–आफ्ना झ्याल, छत र बार्दलीबाटै आनन्द लिए।

त्यसपछि जिज्ञासा बढ्यो। उनी पनि नजिकै आइदिए। 

भलाकुसारीको सुरूआतमै उनले आफूलाई नब्बे लाखभन्दा बढी नेपालीले चिन्ने जानकारी दिए।

'नब्बे लाख?'

'हो,' उनले भने, 'एक जना पत्रकारले नै मेराबारे सर्भे गरेर बताउनुभएको हो।'

त्योसँगै उनले अर्को जानकारी पनि दिए।

'तर, यत्राविधि नेपालीले चिन्ने मेरो परिचय प्रकाश गन्धर्व होइन,' उनले भने, 'सबैले चिन्ने मेरो परिचय हो दिलु गन्धर्व।'

सन् २००७ तिरबाट उतिबेलाको बिबिसी वर्ल्ड सर्भिस ट्रस्ट र पछि बिबिसी मिडिया एक्सनले चलाएको एउटा लोकप्रिय रेडियो नाटक थियो, 'कथा मिठो सारंगीको'।

त्यस नाटकका सुत्रधारदेखि पात्र हुँदै सारंगीमा गीतसमेत गाएर रमाइलो बनाइदिने उनै दिलु गन्धर्व थिए, जसको नामै त्यही नाटकका निम्ति बिबिसीले फेरिदिएको थियो।