हाम्रा सम्बन्धहरु

फ्रिज्ममा राखेर चिसिएका 
समानहरु झै 
अनायासै किन चिसिए आज
हाम्रा समबन्धहरु !

मैले सोचे थें 
प्यारको आगाे बालेर
उपहारमा तिमीलाई
सुगन्धित रागहरु दिउला
तर अफसोच,
समयको बतास,आँधी भएर आयो 
र निभायो हाम्रा सम्बन्धहरु 
सेलाएको चिसो पानी झै 
अनि बनायो खरानी
हाम्रा सम्बन्धहरुलाई 

फ्रिज्म राखेर चिसिएका 
समानहरु झै गरेर 
अनायासै आज चिसिए 
हाम्रा सम्बन्धहरु !

पैलापैला कति धेरै तात्तिएका थिए 
हाम्रा सम्बन्धहरु 
म मैन हुदा तिमी आगो भएका थियौं 
र त ततायौं कयौं रातहरु ।
कति रङ्गिए आगनहरु 
र कति बालिए हामिहरुलाई 
विजयउत्सव र उमङ्गहरुमा 
बिस्तारै म पग्लिए
र बिस्तारै तिमी टाढियौं 
मबाटै,
मेरो अस्तित्वबाटै
तिमी आगो भएर पनि यार मसँग चिसियौं 
ए तिमीलाई याद छ त्यो रात 
सबैभन्दा तातो तिमी थियौं।

र त ततायौं कयौं रातहरु 
खुवायौं पकाएर भातहरु 
के तिमीलाई थहा छ 
म अगेनो हुँदा 
तिमी चुलो भएका थियौं

तर, अब हाम्रो रहरको चुल्हो कैले पनि बल्दैन 
तर, अब हाम्रो घरको अगेनो कैले पनि जल्दैन
मैले सोचे जिवनभर हामि त्यसैगरि तातै रहुँला 
र प्रेमिल धुवाहरु उढाउला 
तर, अफसोच ऐले हेमन्तशिर्शिरमा
खुल्ला आकासको 
शीतलहर परेर एकसाथ अनिकालमा झरेर 
सर्बहाराको घरमा निबेको चुल्हो झै गरि 
खै के मिस्सिए मिस्सिए
र चिस्सिए हाम्रा सपनाका स्टोबहरु 
चिस्सिए मनन्च्यासे 
पेटहरु 
बचाइराख्न 
दौडिए हाम्रा दाजुभाइका भोकहरु 
प्रवेशद्वारको गेटबाट भारतको बाटो हुँदै 
र फैलिए यो देससँगै गरिवीका दुर्गन्धहरु 
फ्रिज्मा राखेर सेलाइएका सामानहरु झै 
सरकार चिस्सिए हाम्रा सम्बन्धहरु ?

हो चिस्सिए हाम्रा सम्बन्धहरु ।
मैले सोचे थे,
तिम्रा स्मृतिहरुमा
मेरो मातृभूमिमा 
म अबिस्मरणीय भएर उभिउँला 
र जब म 
जमिनमा मेरा कसिला पैतालाहरु टेकेर 
उभो उभिरहेको थिए 
तर अफसोच,
यो समाज
भुइचालो भएर आयो 
र लढायो मलाई
र तिमी त्यही समाचार सुनेर 
अनायासै हरायौं 
त्यही समाजमै 
र भुलियौं
त्यही भुइचालोसँगै।

तिम्रा ती राता ओठ चुमुला 
मैले सोचेथे तिमीलाई 
फ्लावर बनाएर म बटर फ्लाइ बनुला 
र पछि बिस्तारै तिमी 
मेरो रहरले फुल पनि भयौं 
र भमरा भए 
तर, अफसोच 
ती बगैचाका ढोका हुँदै तिम्रो दिलको द्वारमा
म आउनु अघिनै 
मान्छेहरुले तिमीलाई चुडिसकेको थियो ।

मैले सोचे थें सरिता, सूर्य भएर 
म तिमीलाई तताउला
र तिमीलाई मेरो आकासमा सजाउला
तर, अफसोच
बादल मेरो आँखै अगाडी आएर बसिदियो 
र ढाकिदियो मेरा हरेक अङ्गहरु ।

तिमी पानी न थियौं 
यसैले उभो फर्कियौं 
तिम्रो के दोष ?
कसैले भाडोमा राखेर तिमीलाई 
मुनिबाटै आगो लगायो 
र त तिमी उम्लियौं !
माथीमाथी छछल्कियौं  
र भुईमा पोखिएरै सकियौं 

जति जति तिमीलाई भेट्ने अविलाशा राखिरह्ये 
उतिउति तिमी मबाट टाढा टाढा गयौं।
जब आकासबाट खसाएर
इस्वरले पृथ्विान पढाइदियो
मलाइ विस्वास थियो
तिमीलाई देख्ने पाउने र भेट्ने 
जति जति तिमीलाई भेट्ने अविलाशा राखिरह्ये 
उतिउति तिमी म बाट टाढियौं 
र म आउनु अगाबै 
मेरा यादहरुमा
मेरा दिमाखहरुमा 
तिमी बाफ भएर उढिदियौं 
र बसिदियौं फेरि त्यही आकासमा गएर 
तर मलाइ के थहा त्यो मिराज हो भनेर 
के तिमीलाई थाहा छ ?
तिमीलाई मैले कति सम्झिएँ
के तिमीलाई थाहा छ !
बगरमा आएर म कत्ती तड्पिएँ 
जुनबखत तिम्रो प्यासमा 
म मृग भएको थिए । 

र अन्तत मैले सोचे थें, तिम्रा लागि 
म यो जगतकै एक आकर्षक ब्यक्तित्व बनुलाँ 
तर अफसोच, 
यो दुनियाँ मेरो अगाढि चुम्वक भएर उभियो 
खिया लागेका कवाडी 
बेकामका फलामहरु झै गरेर 
बिस्तारै खिइए म 
र बिस्तारै सकिए हाम्रा सम्बन्धहरु ।

प्रकाशित मिति: : 2020-11-21 16:06:00

प्रतिकृया दिनुहोस्