मलाई र मेरो श्रीमानलाई कोभिड–१९ पोजेटिभ देखिएपछि मेरा धेरै आफन्त र साथीभाइहरूलाई हामी दुईको भन्दा बढी चिन्ता हाम्री ३ वर्षकी छोरीको भयो।
जुन स्वभाविक पनि थियो।
उनीहरूले फोन गरेर सोध्न थाले- छोरीलाई त छैन नि, लौ अब कसरी राख्ने छोरीलाई, कहाँ राख्ने, कोसँग राख्ने, यत्रो १४ दिनसम्म आमाबाबासँग छुटेर बस्न मान्छे त? आदि प्रश्नको ओइरो लाग्यो।
हामी श्रीमान-श्रीमतीसँग यी कुनै प्रश्नको पनि जवाफ थिएन।
परिस्थिति यस्तो थियो कि कोही आफन्त वा साथीभाइसँग हाम्रो छोरीलाई १४ दिनसम्म आफ्नो घरमा लगेर राखिदिनुहोस् न भन्ने आँट पनि गर्न सकिएन न त कसैले खुलेर छोरीलाई मेरो घरमा ल्याएर राख भनेर भन्न नै सके।
किनकी कसलाई भाइरसको संक्रमण छ वा कतिबेला हुने हो यकिन छैन।
भर्खर ३ वर्ष पुगेको जन्मदिन मनाएकी मेरी सानी छोरी जो गएको ६ महिनादेखि १ पलका लागि पनि आमासँग छुटेर बसेकी छैन, उसलाई एउटै घरमा तर छुट्टै कोठामा कसरी राख्ने, मलाई नछोई बस है अबको १४ दिन भन्दा मान्ली त? भन्ने प्रश्न मनमा कड्किरह्यो।
१ दिन त मान्ली, २ दिन त मान्ली तर यहाँ त १४ दिन मान्नुपर्नेछ। आफूलाई लागेको भाइरसको भन्दा बढी चिन्ता छोरीको पर्यो।
