लमजुङ्की सानु गुरुङको सपना थियो- एयर होस्टेस बन्ने।
प्लस टु सकिए लगत्तै दाजुले एभिएसन तालिमका लागि पठाए। काम थाले पनि पढाईलाई निरन्तरता दिनु पर्ने शर्तसहित। सानु राजी भइन्।
तालिम लगत्तै अवसरहरुको खोजी थालिन्। आफूजस्तै एयरहोस्टेस बन्ने साझा सपना देखेकाहरुसँग प्रतिस्पर्धा गरिन्। छनौटमा पर्न सजिलो रहेनछ भन्ने थाहा भएपछि थप मेहनत गरिरहिन्।
केही महिनामा उनको सपनाले उडान भर्यो। काम पाइन्, बुद्ध एयरमा। खुशीको सीमा रहेन। लक्ष्य अझ ठूलो लिइन् - कही वर्षमै अन्तर्राष्ट्रिय एयरलाइन्सका लागि काम गर्ने।
तर, हाल उनलाई बुद्ध एयरको कुनै फ्लाइटमा मुस्कुराउँदै सेवा र सत्कार गरिरहेको अवस्थामा भने भेटिँदैन। उनी विल्कुल फरक सेवामा जुटेकी छिन्।
कहिले काहीँ थाहा नभएको बाटो हिँड्नुले पनि चाहेकै ठाउँमा पुर्याउँछ। उनलाई जहाजमा ड्युटीको पहिलो दिन, पहिलो फ्लाइटमा जहाज कुन बाटो भएर उड्छ थाहा नै थिएन नि। सेवाका लागि पनि त्यस्तै अन्धाधुन बाटो हिँडिन्।
