'कसरी आयौ जेठा एक्लै?'
अप्रत्यासित हिसाबले आइपुगेका ज्ञानेन्द्रलाई देखेपछि आमा नानीमायाले सोधिन्। मास्क लगाएका उनी ढोकामा चुपचाप उभिइरहे। सुरुमा त विश्वास गर्न गाह्रो भयो नानीमायालाई। कारण हो, लकडाउन। गाडी चलेको छैन। सँगै ज्ञानेन्द्रका भाइहरु पनि थिएनन्।
आमाको प्रश्नको जवाफमा बस् फिस्स हाँसेमात्र ज्ञानेन्द्र। त्यसपछि उनले माइला छोरा भुवनलाई फोन लगाइन्।
'कतिखेर निस्किनु भयो थाहै पाएनौं। हामी काममा थियौं,' जवाफ चित्त बुझ्दो रहेन। त्यसैले ज्ञानेन्द्रलाई फकाइन् – कसरी आयौं, भन न बाबा?
नानीमायाको करबलपछि बल्ल ज्ञानेन्द्र बोले – 'हिँडेर आ'को हिँडेर। खुट्टा दुखेको छ।'
ज्ञानेन्द्रका खुट्टा सुन्निएका थिए। मास्क झिकेपछि देखियो ओठ पनि सुकेको। पसिनाको दुर्गन्ध पनि उस्तै। हातखुट्टा धुन लगाइन्, फेर्ने लुगा पनि दिइन्। अनि नङ काट्न भनिन्।
