भरत जमिनदार थियो । आफूसँग जे धेरै छ, मान्छे त्यही चीजमा कन्जुस हुन्छ भनिन्छ । हो, भरत आफूसँग प्रशस्त जमिन भएर पनि जमिनकै लोभ गरिरहन्थ्यो । ऊ आफ्ना सँधियारको जग्गामा आँखा गाडिरहन्थ्यो । जमिनदारको नाताले सधैँसधैँ खेतीपाती गर्न प्रशस्त खेताला लगाउँथ्यो । खेतका आली–कान्ला खन्ने खेताला विशेष प्रकारले तयार गथ्र्यो ऊ । उसले ती खेतालाहरूको ज्याला अन्यको भन्दा बढी तोकेको थियो । हरेक वर्ष रोपाइँ सकिएपछि खेतालाका लागि विशेष उत्सव आयोजना गरिन्थ्यो । त्यस उत्सवमा वर्षका उत्कृष्ट पाँच खेतालालाई पुरस्कृत गरिन्थ्यो ।
खेताला पुरस्कृत गर्ने प्रक्रियामा अनौठो संयोग देखिन्थ्यो । उबाट पुरस्कृत खेतालाहरू दुईतीन वर्षदेखि उसका सँधियारकहाँ काम गरिसकेका हुन्थे । उसले आफ्ना सँधियारकहाँ गोप्य रूपमा खेताला पठाउँथ्योे । त्यसरी खटाएका खेतालालाई उसले केही थप रकम दिंदै थियो । बजारमा चलेको ज्याला पनि पाइने र थप बक्सिस पनि मिल्ने भएकाले भरतले लगाएको काममा जान ज्यालादारी मजदुरको तँछाडमछाड नै हुन्थ्यो ।
