बिहानीको उदाउँदो सूर्य लाली जस्तै

म मुस्काईरहेको हुन्छु

साँझको उदाउँदो जुनेली जस्तै

म मुस्काईरहेको हुन्छु।

जिन्दगीका रफ्तारहरू

हुरी जस्तै भौंतारिए पनि

बाध्यता र समस्याहरू

मौरी गोला झैं खनिए पनि

हरदम बहने शीतल समीर झैं

म हरपल मुस्काईरहेको हुन्छु।

मेरा जीवन संघर्षहरू

उजाड़ बगर बने पनि

पसिनाले सिञ्चित यो माटोमा

सयपत्री फक्रिए झैं

म मुस्काईरहेको हुन्छु।

गरिबीका आहटहरू

ठूला शहरले पsssर सारे ता पनि

सपनाका महल बनाउँदै

आकाश छोईरहने

कञ्चनजंघा जस्तै

म मुस्काईरहेको हुन्छु।

हेर्न आउने रहर भए

आऊ मेरा पाखा र पहराहरुमा

नलुकाई मेरा सौंन्दर्यका रहस्यहरू

लालिगुराँस र सुनाखरी जस्तै

म मुस्काईरहेको हुन्छु।

बर्खाका भलहरूले

बगाई लगेका मेरा रहर र आकांक्षाहरू

उराठिलो मरूभूमी बने पनि

म मेरा स्वाभिमान जोगाउन

मरूभूमी कै क्याक्टस सरह

मुस्काईरहेको हुन्छु।

अभिमान होइन मेरो मुस्कान

समयको चक्रव्यूहमा

जीउने मेरो साहस

यसैले नबनी हतोत्साहित

हरदम हर प्रहर हर सुस्केरासँगै

म मेरा बचाइका हर क्षणहरूमा

मुस्काईरहेको हुन्छु।