कोरोनाभाइरसको संकट सन् २०१२ मा चिनियाँ कम्युनिस्ट पार्टीको महासचिव भएपछि सी जिनपिङका लागि सबैभन्दा ठूलो चुनौतीका रूपमा देखिएको छ । चीनभर व्यक्ति र परिवारहरू सन्त्रासमा बाँचेका छन् । कतिपय चिनियाँ प्रान्तहरू यथार्थमा नाकाबन्दीको अवस्थामा छन् । कारखानाहरूले कामदारहरूलाई घरैबाट काम गर्न भनेपछि भाइरुका कारण अर्थतन्त्रको महत्त्वपूर्ण हिस्सा ठप्प भएको छ । राजनीतिकरूपमा दोेषारोपणको खेल भाइरसको उद्गमस्थल वुहानको स्थानीय निकाय र बेइजिङको केन्द्रीय सरकारबीच चलिरहेको छ । दुवै पक्षले ‘ कुनै विपत्ति आइलाग्यो भने कसै न कसैले त्यसको मूल्य चुक्ता गर्नुपर्छ‘ भन्ने चिनियाँ राजनीतिको आन्तरिक सिद्धान्तलाई ध्यानमा राखेका छन् ।
बाहिरी विश्वले लामो समयदेखि पीडामा रहेका चिनियाँ जनताप्रति सहानुभूति र ऐक्यबद्धता प्रकट गर्नुपर्छ । यो खराब समय हो र कतिपय विश्वभर अवस्थामा चिनियाँहरूप्रति जातिवाद प्रकट र प्रदर्शन हुने गरेको । यसबाट साँच्चै नै हामी एउटै मानव परिवार हुनसकेका छौ त भन्ने प्रश्न मेरो मनमा उब्जने गर्छ । चीनको तटबाहिरका धेरै मानिसले कुनै पनि व्यक्ति आफूमात्र हैन वा हुनसक्तैन भन्ने अर्को आधारभूत सिद्धान्त पनि बिर्सेको देखिन्छ ।
