‘नेपाल यस्तै त हो नि! जेमा पनि राजनीति। न सिस्टम छ, न त नीति, न आवश्यक कानुन; यो देशको कुरा त दैवले नै जानून् !’
यस्तै वाक्यहरूद्वारा परिभाषित भइरहेको छ हाम्रो नेपाल। चियागफदेखि ट्याक्सी चालकसँगको छोटा संवादसम्म, भविष्यबारे कलेजका साथीसँगको छलफलदेखि घरपरिवार, इष्टमित्रसँग सल्लाह सुझावसम्म हरेक कुराकानीमा विदेश जानु नै उपयुक्त होला; नेपाल बसेर के गर्नु भन्ने धारणा आउनु ‘न्यू नर्मल’ भइरहेको छ।
पढे–लेखेको दक्ष जनशक्तिलाई देशले पूर्णतया आफ्नो प्रयोगमा ल्याउन नसकेको हामी देख्दैछौं। रिटेन्सन (थमौती) कुनै कम्पनीको मात्र नभई देशकै समस्याको रूपमा आइरहेको छ। युवा वर्गलाई प्राथमिकतामा राखी विशेष नीतिनियमहरू नभएको वा भए पनि त्यसको फितलो कार्यान्वयनले युवा वर्ग विशेषतः शिक्षा, रोजगारी, स्वास्थ्य र अन्य सेवा–सुविधाको लागि विदेश पलायन भइरहेको तथ्य हामी नकार्न सक्दैनौं।
