‘यो तपाईंहरूको युग होइन। संसार कहाँ पुगिसक्यो। उही पुरानो गीत गाएर अब संसार चल्दैन।’ सन्तानले बुवाआमा वा ज्येष्ठ नागरिकलाई भनिरहने अर्थात् सुनिरहने सामान्य संवाद हो यो।

कसैले कसैलाई भन्दा÷सुन्दा सामान्य तर गहिराइमा पुगेर प्रहार गरिरहेका चोटिला आवाज हुन् यी। प्रश्नहरू पोको परेर बसेका छन्। समयसँगै व्यवहारमा आएका विचलनले के प्रतिनिधित्व गर्दैछ ? आफूले आफैंलाई सोधी रहेछन्। जवाफ कहाँ छ अनि कसले दिने हो ? यो युग कसको हो ? साँच्चै संसार कहाँ पुगिसक्यो त ? अनि यो संसार चलाउने गीतका सुर र तालहरू कुन हुन् ?आवश्यकताले मानिसलाई खोजी गर्न सिकाउँछ। भौतिक विज्ञानले गरेका आविष्कार हुन् या आवश्यकताले सिर्जना गरेका मौलिक पहिचान हुन् ! एकअर्कालाई बुझ्न र भावना व्यक्त गर्न कहाँ रोकिएको छ र ? बुझाउनेले कति बुझाए र बुझ्नेले कति बुझे ! त्यो बेग्लै कुरा होला। कतिले बुझ्दै बुझेनन्। कतिले बुझेर पनि बुझ पचाए ! विद्याका ठूलाठूला डिग्रीहरू छन्, हातमा प्रमाणपत्र छन्। सीप र कलाले पनि निपुण छन्।