सबै ठीकठाक चल्दै थियो ।
ब्रम्हा मुहूर्त अर्थात् सुनौलो आभा पोतेर उदाउने बिहानीअघिको क्षण झैं सबै ‘शुभ’ हुने संकेत थियो । जेठो छोरो बिदुर आफ्नो पेसा–व्यवसाय उकास्ने तरखरमा थिए । कान्छो छोरो विज्ञान स्वप्न लोकमा सयर गर्न विवाहको तारतम्य मिलाउँदै थिए । अनि पिता बालकृष्ण ?
शाखा–सन्ततिको खुसीमा आफ्ना सारा दुःखहरु बिसाएर मन बहलाउँदै थिए ।
पौराणिक शास्त्रहरुले तोकिदिएको ‘सर्वोच्च सुख’ यथास्थितिमा प्राप्त थियो । तर अनायास यस्तो तुफानी चक्र आइदियो कि सबै उथलपुथल भइदियो । बुवा, छोरा, कुटुम्ब, समाज अनौठो गोलचक्करमा फसे । अनि कसोकसो ‘आदर्श परिवार’ भताभुंग हुन लागे ।
