'हेल्लो, के अमेरिकामा तिमीले लेखेको जस्तो दुःख मात्रै छ? सधैँ किन दुःखको कुरा मात्रै लेख्छौ? तिमी आफै पनि सवल भइसकेका छौ, फेरि किन निराशा मात्रै बाँड्छौ?' फेसबुकको म्यासेन्जरमा उत्तरी अमेरिकाको वोस्टनमा बस्ने मित्र महेशले सोधे।
मैले सन्दर्भ नबुझे पनि सेतोपाटीमा मेरो लेख प्रकाशित भएको भोलिपल्ट थियो। विषयवस्तु त्यही होला भन्ने बुझेँ। अरु पनि यस्तै केही कमेन्टहरू आएका थिए। मैले सामान्य रुपमा हैन, छैन भनिदिएँ।
फेरि उताबाट निर्देशनको शैलीमा सन्देश आयो, 'त्यसो भए सफलताको कथा पनि लेख न, कति दुःख पाएको, गाह्रो भएको कुरा लेख्छौ? यहाँ आएर नेपालीले गुगलमा जागिर खाएका छन्। माइक्रोसफ्टमा राम्रो पदमा जागिर खाएका छन्। व्यवसायमा जमेका छन्। सांसद भएका छन्। त्यो पनि लेख न, कति निराशा मात्रै बाँड्छौ। तिम्रो लेख पढेर हाम्रा आफन्तले के सोच्छन् नेपालमा?'
