‘देशभर मलको हाहाकार’ र ‘मल खरिदमा भ्रष्टाचार’ शीर्षकका समाचारले सरकार लज्जित हुनुपर्ने हो तर भएको छैन। गहुँबालीका लागि आवश्यक मल नपाएर किसान चिन्तित छन्। कतैकतै किसान आन्दोलित पनि भए मलका लागि। तर मल दिनुको साटो तिनै आन्दोलित किसानमाथि लाठी बर्साएर राज्यले निन्दनीय कार्य गरेको छ। जिम्मेवारी निर्वाह गर्नुको साटो नितान्त गैरजिम्मेवार कार्य गरेको छ।
मलका लागि लामबद्ध किसानको तस्बिरले एक पटक फेरि कृषिप्रधान देशलाई गिज्याएको छ। कृषिबाटै समृद्धि सम्भव छ भनेर फलाक्ने सरकारको अकर्मण्यता उदाङ्गो भएको छ। सरकारले कृषिको महत्त्व बुझ्न नसकेको वा बुझ्न नचाहेको तथ्य एक पटक फेरि छर्लङ्ग भएको छ। नेपाली अर्थतन्त्रको मेरुदण्ड नै हो कृषि। तर त्यही मेरुदण्ड कमजोर हुँदा पनि राज्य कृषिप्रति गम्भीर हुन नसक्नु अत्यन्तै ठूलो विडम्बना हो। रेमिट्यान्सले अर्थतन्त्र चलाउने सरकारी सोच गलत छ। यस्तो सोचले नेपाली अर्थतन्त्रलाई निरन्तर कमजोर र पराधीन बनाउँदै लान्छ।
