गुण्डु, सूर्यविनायक–७ जाँदा रूपा बस्नेत मखमली फूल टिप्दै थिइन्। सबेरै बारीमा छिरेकी रूपालाई फूल टिपिसक्न बिहानभर लाग्छ। 

'दिउँसो चर्को घाममा फूल ओइलाउँछ। त्यही भएर बिहानैदेखि टिपेको,' उनले हातको फूल बाल्टिनमा खन्याउँदै भनिन्, 'बस्दै गर्नुहोस्, आइहालेँ।'

उनको पर्खाइमा हामी बारीको डिलमै बस्यौं।

अरू समयमा पनि व्यस्तै रहने रूपालाई नजिकिँदो तिहारले झनै भ्याइनभ्याइ गराइदिएको थियो। 

उनको अहिने न बिहानको खानाको ठेगान छ न दिउँसो खाजाको। एउटै मात्र कुरा मनमा खेल्छ–माला कहिले उनेर सक्ने!

उनलाई तिहारका लागि दस हजार मखमली मालाको माग आएको छ। त्यही माला तयार गर्न उनी लागि परेकी छिन्। केही माला त बनाएर बजार समेत पठाइसकिन्।

'धेरै माला त उनेर सकियो। अब बाँकी रहेका फूल पनि उनेर छिट्टै बजार पठाउनु पर्छ,' रूपाले भनिन्, 'अहिले पठाएन भने पछि बेच्न गाह्रो हुन्छ।'

उनलाई माला उन्न दिदीहरूले सघाउँछन्। पहिले त उनले सिजनका बेला गाउँका दिदीबहिनीलाई बोलाउँथिन्। अहिले गाउँमा मान्छे नपाएपछि उनले आफ्नै दिदीलाई बोलाइन्।