सुनिता बिक
धनगढी उपमहानगरपालिका-१२, कमैया शिविरमा बस्ने ३८ वर्षीया भागरथी चौधरीले कुवेतदेखि कतारसम्म पुगेर मजदुरी गरिन् । पराया भूमिकाे कुनै घरमा उनले पाएकाे दुःख भुल्नलायक छ । ऋण काडेर उनी विदेशिनुकाे सपना थियाे, गाउँमा आफ्नै एउटा सानाे घर बनाउने अनि दुई छोरा र एक छाेरीलाई राम्राेसित पढाइलेखाइ गर्ने ।
तर, परिणाम उनकाे याेजनाविपरीत भइदियाे । नेपालमै बसेर केही गर्ने साेचका साथ स्वदेश फर्केकी उनले पहिलाजस्तै अर्काकाे बारीमा कुटाेकाेदालाे नै समाउनुपर्याे । उनका छाेराले पनि आमाजस्तै बाेनिबुताे गरेर पेट पाल्नुपर्ने भयाे । अरू त अरू, आर्थिक अभावका कारण रोग पालेर बस्नु परेको छ उनले । भन्छिन्, 'दुःखपछि सुख मिल्छ भन्थे । मेरो जिन्दगीमा यस्तो भएन । दुःखपछि झन् धेरै दुःख थपिइरहेका छन् । यस्तैमा कुन दिन काम गर्दागर्दै मर्छु होला ।'
उनलाई अफसोच पनि छ, विदेशमा कमाइ गरेको सबै रकम घर बनाउनमै खर्च गर्नु हुँदैन थियो । तर, अहिले यो पश्चातापले उनको जीवनमा कुनै अर्थ राख्दैन ।
भागरथीकाे एउटा खुट्टा निकै सुकेको छ । त्यसैले हिँड्न समस्या हुन्छ । सानैमा खुट्टामा चोट लागेपछि उपचार नपाएर त्यो खुट्टा सुकेकाे भागरथी बताउँछिन् । फ्याङच्याङ फ्याङच्याङ गरेर पनि पेटका लागि उनले मजदुरी गर्नुपरेकाे छ ।
