दिवाकर प्याकुरेल
करीब १५ वर्ष अगाडि बिहे भएर रुकुम पश्चिमको मुसिकोट नगरपालिका, सोलाबाङ बस्न थालेदेखि नै चित्रा शर्मा आफ्नो घरबारीको माटोको उब्जाउपना देखेर मक्ख थिइन् । सोलाबाङ जिल्लाभित्र मुला र प्याजको पकेट क्षेत्र भनेर चिनिन्थ्यो । त्यसबाहेक पनि मौसम अनुसार अरू बालीनाली पनि राम्रै उब्जाउ हुन्थे ।
शर्माले पनि त्यही माटोमा आफ्नो जाँगर पोखिन् । फलतः बिहे भएको करीब तीन वर्षमा उनी आफ्नो क्षेत्रको एक अगुवा व्यावसायिक किसानका रूपमा स्थापित भइन् ।
‘तर चार–पाँच वर्ष भयो, कृषिमा समस्यामाथि समस्या थपिएका छन्’ मुसिकोटबाट अनलाइनखबरसँग टेलिफोनमा कुरा गर्दै शर्मा भन्छिन्, ‘अचेल त विष प्रयोग नगरी खान पाइन्न । फल्दै फल्दैन ।’
यसको परिणाम प्याज र मुलाको पकेट क्षेत्रमा ती तरकारीका रैथाने जातका बीउको भाउ आकाशिएको छ । ‘तीन–चार वर्ष अगाडि ५०० रुपैयाँमा पाइने एक किलो लोकल प्याजको बीउलाई आज तीन हजार रुपैया पर्छ । त्यसैले ठूलो मात्रामा गर्ने बाहेक अरूले प्याजको खेती गर्नै छाडिसके ।’
