सुजाता खत्री

चाँदीजस्तै सेतो कपाल सपक्क पारेर दुई भागमा छुट्टाइएको छ। कपालका केस्रालाई काइँयोका दाँतीले सम्माएका छन् । लगाएको लुगा पनि लाग्छ कपालसँग ‘कलर कोडिङ’ गरिएको हो।

नृत्यगुरु भैरवबहादुर थापासँग कुनै एक शुक्रबार भेट्दा लाग्थ्यो, उनी कुनै नृत्य प्रस्तुतिको तयारी गरिरहेका छन्।

तर क्षणभरमा उनले अनुमान गलत सावित गरिदिए। लगाएको सेतो कुर्ता त उनको शुक्रबार लगाउने रंग रहेछ। ‘म बारपिच्छे फरक रंगका कपडा लगाउँछु,’ थापाले प्रष्ट पार्दै भने, ‘शनिबार कालो, आइतबार रातो, सोमबार सेतो, मंगलबार कलेजी, बुधबार हरियो, अनि बिहीबार पिताम्बर।’ कपडाजस्तै उनको खानाको रुटिन पनि रहेछ, बार अनुसारका। जस्तो कपडा, उस्तै रंगका दाल। बुहारीलाई पहिला नै बारअनुसार खाना बनाउन लिस्ट दिइसकेका रहेछन्।

आफूलाई सजाउनु उनको सोख हो। गोलो अनुहार, हँसिलो मिजास अनि आकर्षक ‘वाक् शैली’ उनको विशेषता हो। त्यो भन्दा धेरै नेपाली लोक नृत्यलाई संस्थागत गरेर विधाको रुपमा विकसित गर्न उनले ठूलो योगदान दिएका छन्। त्यसको केही प्रमाण उनको घरका भित्ताहरुमा टाँगिएको छ।