२४ वर्षीया रस्मितालाई सानैदेखि व्यवसायमा रूचि थियो। पढाइको सिलसिलामा उनले जागिर खाएकी थिइन्। तर व्यवसाय गर्न नपाएकामा सधैं छटपटी भइरहन्थ्यो। व्यवस्थापन संकायमा स्नातकोत्तर अध्ययनरत रस्मिताले 'साइड बिजनेस' को आइडिया निकाल्न सकिरहेकी थिइनन्।
यो मौका कोरोना लकडाउनले जुराइदियो। पहिलो लकडाउनपछि उनको कलेज बन्द भयो। उनी फुर्सदिली भइन्, 'आधा दिन त टिकटकमै बित्थ्यो। लकडाउन कसरी बिताउने सम्झिँदै दिक्क लाग्थ्यो।'
एकदिन त्यही टिकटक हेर्दा व्यवसायको आइडिया फुर्यो।
टिकटकमा बिजनेस सम्बन्धि भिडिओ हेर्दै गर्दा एकदिन एउटाले ध्यान उनको खिच्यो। कपडाबाट हेडब्यान्ड, स्क्रन्चिज (कपाल बाँध्ने रबर), झुम्का लगायत सामग्री बनाएको भिडिओ थियो त्यो।
भिडिओ हेरेपछि सानो भए पनि यही कामलाई व्यवसायका रूपमा अगाडि बढाउने सोचिन्। तर घरमा के भन्नुहोला, कसरी कुरा गर्ने भन्ठानेर उनले तत्काल सुनाइनन्। आमासँग सल्लाह लिन मन लाग्यो, आफूले नसकेपछि दिदीलाई भन्न लगाइन्। तर आमा सुशीलालाई उनको कुरामा पत्यार नै लागेन।
