निर्मला घिमिरे

शुक्रबार बिहानैदेखि झरी परिरहेको थियो। सुन्धारास्थित होटल लाइनमा ट्याक्सीको सानोतिनो लश्कर देखिन्थ्यो। एकाध ट्याक्सी हुँइकिए। अरू यात्रुको प्रतीक्षामा बाटो हेर्दै बसे।

ट्याक्सी चालक ज्ञानु तामाङ त्यहीँ भेटिए। तर उनी यात्रु पर्खिरहेका थिएनन्। शुक्रबार जोर गते भएकाले उनको बिजोर नम्बरको ट्याक्सी गुड्न पाउँदैन। दुई महिना थन्किएको ट्याक्सीले सडकमा निस्किने मौका त पाएको छ, पालो भने कुरेर बस्नुपर्छ।

'आम्दानी-खर्चको हिसाब राख्नुपर्ने बेलामा गते सम्झेर बस्नुपरेको छ,' दिक्क मान्दै ज्ञानुले भने, 'पालो भएको दिन पनि फिटिक्कै ट्रिप लाग्दैन।'

कोरोना महामारीले ट्याक्सी र उनलाई थलाएको छ। ऋणले पनि थिच्न थालेपछि उनी आफ्नो निर्णयमा शंका गर्न थालेका छन्- कतै गल्ती त गरिनँ?

काभ्रेका ज्ञानु तीन वर्षअघिसम्म दुबइमा काम गर्थे। केही पैसा जम्मा भएकाले परिवारसँग बसेर स्वदेशमै आफ्नो श्रम र सीप खर्चिने सपना बुनेर फर्के। छ लाख रूपैयाँ बचेको थियो, १५ लाख फाइनान्सबाट १८ प्रतिशत ब्याजमा झिके। अनि २१ लाख जुटाएर ट्याक्सी किने।