युवराज घिमिरे
गण्डकी प्रदेश अहिलेको नेपाली राजनीतिको विकृत र विचलित अभ्यासको थलो बनेको छ। सांसदको अपहरण र किनबेचको अभ्यास केन्द्रीय स्तरमा पहिल्यै भइसकेको छ। जनता समाजवादी पार्टीलाई फुटाई महन्थ ठाकुर—राजेन्द्र महतो गुटका केहीलाई मन्त्री पदको ‘घुस’ दिने कसरत राजधानीमा भइरहेको छ। ‘प्रि—पेड’ घुसको पहिलो किस्तास्वरूप केपी शर्मा ओली मन्त्रिपरिषद्ले जसपाका १ सय २० जना कार्यकर्ताविरुद्ध लागेको आपराधिक मुद्दा फिर्ता गर्ने निर्णय गरेको छ।
यो नेपाली राजनीतिको चरित्र र स्वरूप हो आजको। यस्ता विकृति अपवादको स्तरमा छँदा आम नागरिकका आँखीभौ खुम्चिन सक्छन्। तर, यो प्रवृत्ति बनेमा देख्ने र बुझ्नेहरूलाई लाज लाग्न थाल्छ। गर्नेहरूलाई सायद त्यति फरक पर्दैन। फेरि, पनि गण्डकी प्रदेशमा त्यसो हुँदा कतिले नेपाल कम्युनिष्ट पार्टी—एकीकृतभित्र क्षमता र सम्भाव्यता बोकेको मुख्यमन्त्री पृथ्वी सुब्बा गुरुङको सरकार बचाउन भएका सांसद किनबेचलाई आश्चर्यका रूपमा हेरिरहेका छन्।
कोभिड—१९ को नक्कली रिपोर्ट बनाएर निजी अस्पतालमा एक सांसदलाई राखियो जो दलीय निर्देशनअनुसार सरकारविरुद्ध मत दिन गइरहेका थिए। सांसदलाई आरामदायी होटलमा सुख, सुविधा र मस्तीको साङ्लोमा बाँध्ने चलन अब पुरानो भएजस्तो छ। अस्पतालमा बिरामी भएर बस्दा सहानुभूति पाइने र निस्कँदा मन्त्री बन्ने राजनीतिक फेसन बनेको छ अहिले।
