जुनु राना
डिसेम्बर २४ बिहीबार। बाउछाेरी युवराज कँडेल र कृतिका कँडेलको अन्त्येष्टि।
स्थान : फनरल पार्लर हुङहम, हङकङ।
गत नोभेम्बर १५ तारिख हङकङको जोर्डनस्थित ‘जिरे खुर्सानी’ रेस्टुरेन्टमा भएकाे भयानक आगलागीमा परेर ज्यान गुमाउने सातै जना नेपालीको अन्त्येष्टिमा मलगायत हामी धेरै जना मलामी बनेका थियौं।
दिउँसो हुङहम फनरल पार्लरबाट चाइवानसम्म दाहसंस्कार सकेर फर्केपछि साँझ ७ बजे अत्यधिक ‘स्ट्रेस’ महसुस भयो। भर्खरै हुर्किंदै गरेकी छोरी कृतिकाको मासुम अनुहार झल्झली आइरह्यो। युवराज कँडेलको परिवार बागलुङको बिहु घर भई हङकङमा बसोबास गरिरहेको थियो। यो सुखी परिवारमा जोर्डनको ‘जिरे खुर्सानी’ रेस्टुरेन्टमा भएको भीषण आगलागीले ठूलो दुःख ल्याइदियो। त्यस रात युवराज कँडेल र उनकी छोरी कृतिका कँडेललगायत अरू ५ जनाको घटनास्थलमै मृत्यु भएको थियो। अन्य धेरै नेपाली घाइते भए।
यो घटनालाई हङकङको इतिहासमै दोस्रो ठूलो आगलागी भनिएको छ। हुर्किंदै गरेकी काखकी छोरी र श्रीमानले एकैसाथ सधैंका निम्ति छाडेर जाँदा भक्कानिएकी श्रीमतीको गहिरो वेदना शब्दमा व्यक्त गर्न कठिन छ। जो आफैं त्यो भयानक आगलागीमा परी सख्त घाइते भएकी थिइन्। यस्तो कारुणिक दृश्य देख्दा साँच्चिकै भगवान् छन् र भनेर प्रश्न गर्न मन लाग्थ्यो। कति क्रूर हो दैव? साँच्चै भगवान् छन् भने उनले किन यति ठूलो अन्याय र बज्रपात भोग्नुपर्याे?
