प्रकाश न्यौपाने
अस्पतालको बेडमा छोरा ढलेको झण्डै तीन महिना भयो। छोरा ढलेकै दिनदेखि आमाले अहिलेसम्म उनको आवाज सुन्न पाएकी छैनन्। खाइलाग्दो शरीर सुकेर हड्डी र छाला मात्रै बाँकी छ। उनी पहिलेजस्तै हुन्छन् भन्ने आमाको आशा चाहिँ मरेको छैन।
जेठ १२ गतेयता ती आमाका आँखा ओभाना छैनन्। अचेत अवस्थामा सुतिरहेका छोराको कहिले निधारमा, कतिबेला खुट्टामा म्वाई खान्छिन्। छोराको शरीरमै पर्नेगरी आँसुधारा बगाउँछिन्। तर, छोराले भने पत्तै पाउँदैनन्।
यो दृश्य हो रुपन्देहीको भैरहवास्थित युनिभर्सल कलेज अफ मेडिकल साइन्सेस् शिक्षण अस्पताल सर्जिकल डिपार्टको अपरेटिभ वार्डको १० नं. बेडमा ढलिरहेका नवलपरासी रामग्राम नगरपालिका १७, देवगाउँ, फूलभरियाका १६ वर्षीय छोटु साहानीको। उनको अवस्था देख्ने जो कोहीको पनि मन कुँडिन्छ, आँसु आउँछ, छट्पटाहट बढ्छ।
