हरियो हुडी लगाएर साइडमा हेरिरहेको आफ्नो फेसबुक प्रोफाइल फोटो नवराज पराजुली घरिघरि नियाल्छन्। आफ्नै आँखा, नाक, ओठ, अनुहार हेरेर उनी आफैं दंग पर्छन्।
यसरी बेलाबेला आफूलाई नियाल्नु कवि नवराजको बानीजस्तै हो। ऐनाअगाडि उभिएर पनि आफूलाई घन्टौं हेरी बस्छन्।
'आफैंलाई धेरै हेर्छु भन्दा मान्छेलाई हाँसो उठ्छ होला है,' उनी आफ्नो गतिविधिप्रति अचम्मित हुन्छन् कहिलेकाहीँ, 'तर, आफैंलाई मन पराउनु सबैभन्दा सुन्दर कुरा रहेछ। तपाईंले पछिल्लोपटक आफूलाई नियालेर कहिले हेर्नुभएको थियो?'
'समग्र संसारलाई छाडेर आफ्नो बारेमा कहिले सोच्नुभएको थियो? जवान भएपछि सानो बालकजसरी नसोचेको कति भयो? बुढेसकालमा दाँत थोते भइसकेपछि कस्तो देखिन्छु होला भनेर नसोचेको कति भयो?' उनी दार्शनिकजस्तै प्रश्नमाथि प्रश्न सोध्छन्।
